Τοπικές Σταφίδες
Κορινθιακή Σταφίδα ή Σταφιδάμπελος
Πρόκειται για γηγενή ποικιλία.
Καλλιεργείται στη ΒΔ. Πελοπόννησο και στα Ιόνια νησιά Ζάκυνθο και Κεφαλονιά, σε έκταση περίπου 140.000 στρεμμάτων.
Ευδοκιμεί σε εδάφη ελαφρά, βαθιά, καλά στραγγιζόμενα και ασβεστώδη.
Ποικιλία μέσης ζωηρότητας και παραγωγική, καθώς είναι γόνιμοι, εκτός από τους πρώτους οφθαλμούς της βάσης της κληματίδας, ο τυφλός και οι κοιμώμενοι του διετούς και μεγαλύτερης ηλικίας ξύλου.
Σταφίδα Ληξουρίου
Όσον αφορά τα Επτάνησα και συγκεκριμένα την Κεφαλονιά η καλλιέργειά της αναπτύχθηκε με γοργούς ρυθμούς την περίοδο της Ενετικής κατοχής, όπου και χρηματοδοτήθηκε για τη φύτευση αυτής της εξαίσιας ποικιλίας και που τελικά αν και φυόταν σε ολόκληρο σχεδόν το νησί συνέχισε να καλλιεργείται μόνο στην περιοχή της Παλικής.
Έτσι λοιπόν η σταφιδάμπελος, όπου καλλιεργείται στο Ληξούρι, μέσα από την πάροδο του χρόνου με τη βοήθεια της φύσης, κυρίως των εδαφο-κλιματολογικών συνθηκών, κληρονόμησε χαρακτηριστικά, που διαφοροποιούν το φυτό και το παραγόμενο προϊόν.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της, που την καθιστούν σπάνια, είναι το κόκκινο-ιώδες χρώμα της και μικρή παραγωγικότητα της.
Πιθανόν να είναι ένας διαφορετικός κλώνος, όπου χρειάζεται γενετική ταυτοποίηση για μπορούμε να μιλήσουμε με απόλυτη σιγουριά.
Η ιστορία της σταφίδας στην Κεφαλονιά πέρασε από χίλια κύματα, από τον αποκλεισμό της κατά την 2η γαλλική κατοχή από τις αγγλικές αγορές, όπου αποτελούσε το κύριο εξαγώγιμο προϊόν του νησιού, μέχρι και το σήμερα, όπου η οικονομική κρίση βοήθησε στην επιστροφή των νέων στην ύπαιθρο και στην αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων καλλιεργειών.